اصلاح طلبی و زخم های ماندگار 8 ساله

اختصاصی تیتر3:بحران کروناویروس روبه روز عرصه را بر نظام های حاکم برجهان تنگ تر می کند و هر کدام جهت برون رفت از بجران های اقتصادی ، سیاسی و اجتماعی ناشی از شیوع کروناویروس به دنبال راه فراری از پاسخگویی هستند به نحوی که راهکارهای حاکم بر جهان صنعتی به دلایلی همچون نوسانات نرخ نفت، شاخص های بورسی و طلا در جهان هرلحظه درحال وتو شدن بوده و فقر به مثابه ی یک بیماری قارچی درحال گسترش می باشد که کارشناسان حوزه های اقتصادی و اجتماعی، بحران حاضر و بحران های سهمگین تر پیش رو را جنگ جهانی سوم قلمداد کرده و نسبت به فاجعه ی انسانی هشدار داده اند.

 ایران نیز که در سال های پس از جنگ همواره تلاش داشته تا به ترمیم اقتصاد زخم خورده از جنگ 8 ساله با نظام بعثی و سیستم  اقتصادی اجتماعی فلج شده ی دوران پهلوی بپردازد، با شوک کرونایی وارد شده وتحریم های ظالمانه ی جهانی، اینک در موقعیت سخت تری قرار گرفته است.

اما آنچه قدر مسلم است و حتی حامیان دولت کنونی نیز به نوعی بر آن صحه می گذراند، ضعف های مدیریتی دوران تصدی گری 8 ساله ی اصلاح طلبان بر مبنای دولت تدبیر و امید شرایط معیشتی جامعه را به گونه ای پیش برده که  بیش از 80 درصد جامعه نمی توانند آینده نگری ای را صورت دهند و صرفا برای برون رفت از شرایط سخت کنونی شان تلاش می کنند.

در این بین مشکلات مازندران به تناسب ظرفیت های طبیعی و فرصت های غنی منابع انسانی در ذوق زدگی عجیبی نمایان است. عدم ثبات تصمیم گیری در حوزه های اقتصادی این خطه از کشور سبب شده است ساختارهای اجتماعی و سیاسی نیز به تبعیت از ناکامی های اقتصادی دچار ازهم پاشیدگی و چنددستگی های زیان آور شود.

اوضاع نابسامان حوزه مدیریت شهری در شهرهای مختلف استان به ویژه در مرکز استان، بی ثمر بودن انتخاب منطقه آزاد تجاری در مازندران و فقدان برنامه عملیاتی در اینخصوص، مسئله ی بغرنج سد فینسک و عدم موفقیت در بهره گیری از فرصت های صادرات محصولات غیرنفتی مازندارن به کشورهای دیگر و بهم ریختگی های حوزه چاپ و نشر و توزیع نامناسب منابع و … ناامیدی از حوزه مدیریتی کلان و میانی را در سطح استان رقم زده است.

قلع و قمع مدیریتی اصولگرایان در طی دوران 8 ساله ی دولت روحانی در سطح استان مازندران سبب شده است اینک مجمع نمایندگان استان نیز با رایزنی های گسترده به دنبال بازپس گیری کرسی های مدیریتی به نفع جناح مطبوع خود باشند. آخرین گزینه های نجات بخش روحانی در مازندران جهت اقبال مردم به دولت تدبیر و امید و اصلاح طلبان که بیشتر به سربازان بازمانده از لشکر شکست خورده می مانند برای جان سالم به در بردن از این نبرد به دنبال رهایی از اسارتند تا که شاید دوران 4 ساله ی ریاست جمهوری بعدی اگر کرسی نشین هم نباشند لااقل از آرامشی نسبی برخوردار باشند.

رکود شدید اقتصادی و تعطیلی کارخانه ها و بی تفاوتی مسئولین مازنی به رفع گره های اقتصادی جامعه در 8 سال اخیر و همچنین تفرقه بین اصلاح طلبان و اعتدالگرایان موجب افشاگری های فسادهای اقتصادی صورت گرفته شده است.

البته برای عده ای که سالها از چرخه مدیریتی کشور دور بودند این 8 سال نان و آب خوبی چه از لحاظ جایگاهی و چه از لحاظ مالی داشته است.

در این دوسال پایانی دولت اگر کرونا ترمز عده ای را نمی‌کشید مشخص نبود مدیرانی که قرار گذاشته بودند در این سال‌های پایانی برای ادامه حیات خود به اندازه کافی اندوخته ریالی و ارزی و املاک ذخیره کنند چه بر سر مازندران می آوردند.

البته با روی کار آمدن جو بایدن برخی اصلاح طلبان ردای ماندگاری در دولت بعدی را هم برای خود در حال سفارش دادن هستند و در مازندران نیز برخی به فکر حضور در دولت بعدی و عده ای هم با امید به تاییدیه گرفتن، حضور در مجلس آینده را در ذهن متصورند.

مازندران در طی این 8 ساله، حیاط خلوت و تفرجگاه خوشگذرانیهای دولتمردان بوده و منافع مازندران خرج بقای میز و صندلی مدیریتی مسئولان ارشد استان شد و صدای محکم و نتیجه بخشی از مدیران مازندرانی برای دفاع از حقوق این دیار شنیده نشد.

اکنون که قوای مققننه و مجریه پوست اندازی کرده و رنگ و لعابی متفاوت و اصولگرایی به خود گرفته است و با شعار انقلابی گری و مبارزه با فساد جایگاه مناسبی در بین مردم در حال دست و پا کردن است، شاید دولت بعدی نیز به این تفکر نزدیکتر باشد مسیر هموارتری جهت رفع نواقص موحود مهیا خواهد شد. اما همیشه این بیم وجود دارد انحراف در کمین باشد.‌